Νίκος, Νικόλας και ηθική πολιτική

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος «ξεπέρασε κάθε όριο πολιτικής ηθικής» στις αναφορές του για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το ζήτημα των ταξιδιών στις Σεϋχέλλες και τον Συνεργατισμό, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος και η πολιτική ηθική δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ την παραμικρή σχέση. Δεν γνώρισαν ποτέ ο ένας την άλλη.

Η οικογενειακή επιχείρηση του Παπαδοπουλέικου ήταν δικηγόροι (και) του Συνεργατισμού ενώ, απείρως χειρότερα, είναι χωμένη στην μπίζνα των διαβατηρίων όσο ελάχιστοι. Με συνεργάτες τους στον Καναδά να διαφημίζουν ότι μπορούν -μέσω της οικογενειακής επιχείρησης- να βγάλουν και τα διαβατήρια με λιγότερα από τα προαπαιτούμενα για την αίτηση.

Το ότι αυτός ο τύπος ειδικά διανοείται να διαρρηγνύει και τα ιμάτιά του κι από πάνω, χωρίς να ντρέπεται, δείχνει ποια είναι σχέση του με την πολιτική ηθική.

Σ’ αυτό δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την κυβέρνηση. Στα υπόλοιπα, όμως, ας μου επιτραπεί να εγείρω κάποιες ενστάσεις. Με πρώτη, αυτήν του ύφους. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον Πρόεδρο ότι σε δημοκρατίες δεν υπάρχουν… τελείες και παύλες.

Υπάρχει μόνο η άνω και κάτω τελεία. Και από εκεί αρχίζουν οι εξηγήσεις. Δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου να μην απαντά, όταν τα ερωτήματα αφορούν την ενάσκηση των καθηκόντων του και δραστηριότητές του, επιχειρηματικές ή προσωπικές, οι οποίες εγείρουν ζητήματα σοβαρά.

Για να το θέσουμε απλά: το να γνωρίζει ένας εν ενεργεία Πρόεδρος έναν επιχειρηματία -για τον οποίο κάποια στιγμή μάλιστα θα ισχυριστεί και ψευδώς ότι τον γνώρισε αργότερα για να πει τάχα ότι δεν τον ήξερε όταν τον πολιτογραφούσε- και να δανείζεται τα αεροπλάνα του για να κάνει διακοπές ή και κάτι άλλο που ο λαός δεν είναι σε θέση να εξακριβώσει, είναι λόγος άμεσης παραίτησης σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα αλλά και σε κάθε χώρα του κόσμου η οποία θέλει να θεωρείται σοβαρή.

Από εκεί και πέρα -και παρά το γεγονός ότι δυστυχώς ο όλα τα (άλλα) τα σφάζω και τα μαχαιρώνω γενικός ελεγκτής ξέπλυνε βιαστικά τον Πρόεδρο για την υπόθεση με τα αεροπλάνα- τα περί πληρωμών τα οποία έρχονται και φεύγουν εδώ και καιρό είναι αστειότητες.

Πρώτον, διότι κάθε νοήμων άνθρωπος είναι σε θέση να κατανοεί εξαιρετικά απλά πράγματα και, δεύτερον, διότι όσες φορές και εάν του ζητήθηκαν οι αποδείξεις για όλα αυτά δεν τις προσκόμισε.

Αποδείξεις τις οποίες, επειδή θα μπορούσε κάλλιστα να του δώσει και μετά ο Σαουδάραβας «φίλος» του, θα έπρεπε να συνοδεύονται και από τις ανάλογες τραπεζικές αποδείξεις με τις τότε ημερομηνίες και την πιστοποίηση από την τράπεζα και την Κεντρική Τράπεζα ότι όντως έγιναν -τότε- και ότι όντως τα λεφτά είχαν καταβληθεί. Τότε.

Επειδή ο Πρόεδρος δεν είναι σε θέση να τα δώσει, επιστρατεύονται αυτές οι… αγριάδες. Οι τελείες και οι παύλες. Τα είπα, τα έκανα, τέλος. Δεν ζούμε όμως στην Τουρκία του Ερντογάν, ούτε ευτυχώς και έχουμε όλοι τα… χαρίσματα της κυρίας Γιολίτη λ.χ. η οποία την ώρα που ο Πρόεδρος της αφαίρεσε τον λόγο και καθάρισε για πάρτη της χαζογελούσε και βολευόταν.

Τέτοια, δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για εμάς, οι πλείστοι δεν τα χάφτουμε. Το ζήτημα δεν αποφασίζει ο Νίκος Αναστασιάδης πότε κλείνει. Διότι χωρίς έλεγχο και κυρίως με τη λογοδοσία να συνδέεται με τα κέφια του Πρόεδρου και του όποιου Προέδρου η δημοκρατία καταργείται. Οριστικά και αμετάκλητα.

Εάν κάποτε αποφασίσει ο λαός να την καταργήσει, θα τους ενημερώσει. Μέχρι τότε είναι υποχρεωμένοι να δίνουν και εξηγήσεις και στοιχεία και ό,τι άλλο τους ζητεί η κοινωνία, είτε όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι εκμεταλλεύονται τα αξιώματά τους για να πλουτίζουν με τρόπο που τελικά ζημιώνουν η χώρα και η εικόνα της διεθνώς, είτε για να παραβιάζουν ξεκάθαρες γραμμές.

Μια τέτοια είναι να κάνει ο Πρόεδρος ταξίδια αγνώστων λόγου και αιτίας, τζάμπα, με αεροπλάνα ανθρώπων που έχουν δοσοληψίες με το κράτος, την ώρα κιόλας που οι υπουργοί του υπογράφουν χάρτες δεοντολογίας και δεσμεύονται για έναν σωρό πράγματα που ο Πρόεδρός τους καταπατά.

Για αυτό, το ζήτημα ούτε έκλεισε ούτε πρόκειται να κλείσει. Ούτε βέβαια και ο οποιοσδήποτε νοήμων πολίτης θα δεχτεί να χρησιμοποιείται για προεκλογικούς λόγους ακόμα και από περιπτώσεις όπως ο ξεδιάντροπος και θλιβερός Νικόλας Παπαδόπουλος.

Έτερον εκάτερον όμως.